Σημαντική ανακάλυψη

Αποτελεί κοινοτυπία το γεγονός πως η Ελλάδα σαν τρίτη δύναμη παγκοσμίως στην παραγωγή ελαιολάδου και πρώτη δύναμη στην παραγωγή εξαιρετικού παρθένου ελαιόλαδου δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ποιοτικό προϊόν, Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Αυτό αποτέλεσε κίνητρο διεξαγωγής ερευνών για το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στα πλαίσια αυτής της μελέτης διαπιστώθηκε πως 2000 χρόνια πριν ο Διοσκουρίδης αρχαίος γιατρός φαρμακολόγος θεωρούσε τις ομότριβες ή αλλιώς αμφάκινο το βέλτιστο   για την υγεία  έλαιο, το σήμερα γνωστό αγουρέλαιο δηλαδή αυτό που παράγεται από ανώριμες ελιές στην αρχή της ελαιοκομικής περιόδου.
Από την αρχαιότητα λοιπόν ήταν ήδη γνωστό πως όλα τα ελαιόλαδα  δεν είχαν  την ιδια δραστικότητα για την προστασία της  υγείας.

Επιστημονική τεκμηρίωση
Για αυτό το λόγο το Πανεπιστήμιο Αθηνών χαρτογράφησε τα ελαιόλαδα ως προς την περιεκτικότητα τους σε ορισμένα βιοδραστικά συστατικά λαμβάνοντας υπόψη την ποικιλία της ελιάς, την  προέλευσής τους,  την εποχή συγκομιδής τους,  την γεωργική τους προέλευση, καθώς και την επίδραση που τους ασκείται  από το ελαιοτριβείο.
Οι ελληνικές ποικιλίες που μελετήθηκαν ήταν Κορωνέικη,  η  μεγαρίτικη, κολοβή, Αδραμυτινή,  μανάκι, Αρουραμανάκι,  θρούμπα, Αθήνοελια, και Λιανολιά,

Επίσης στα 4 βιοδραστικά συστατικά στα οποία η μελέτη αποσκοπούσε στην ανίχνευση τους ήταν η ελαιοκανθάλη, (με ισχυρή αντιφλεγμονώδη  δράση εφάμιλλη με αυτή που συναντούμε σε κλασικά φάρμακα πολύ συχνής χρήσης),  ελαιασίνη, η αλδευδική  μορφή του άγλυκου της ελευρωπαίνης, η αλδευδική  μορφή του άγλυκου της λιγκστοσίνης.
Αξίζει να σημειωθεί πως στην διεθνή βιβλιογραφία υπάρχουν εκτενείς αναφορές για τις αντιφλεγμονώδεις, αντιοξειδωτικές, νευροπροστατευτικές, και καρδιοπροστατευτικές τους ιδιότητες.
Αυτές οι ουσίες προσδίδουν στο ελαιόλαδο τη γεύση της άγουρης ελιάς και την αίσθηση του καψίματος στον ουρανίσκο,

H ποικιλία που διακρίθηκε για την υψηλή περιεκτικότητα της στις ουσίες αυτές ήταν η κορωνέικη και με μεγαλύτερη συγκέντρωση των παραπάνω ουσιών στην περιοχή της  Μεσσηνίας.

Πηγή: Προκόπιος Μαγιάτης επίκουρος καθηγητής πανεπιστημίου Αθηνών

Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 432/2012 ( L 136/25.5.2012 σελ. 26),  της Ευρωπαϊκής Αρχής Ασφαλείας Τροφίμων (E.F.S.A) (European Food & Safety Authority)

Τον Ισχυρισμό Υγείας – Health Claim, μπορεί να φέρει μόνο το ελαιόλαδο που περιέχει τουλάχιστον 250mg πολυφαινόλες ανά 1 Kg ελαιολάδου, δηλαδή σε  μια κουταλιά της σούπας 20g να περιέχονται περισσότερο από 5mg πολυφαινόλες.

H συγκεκριμένη Ευρωπαϊκή Οδηγία επιτρέπει στα ελαιόλαδα που πληρούν τις προδιαγραφές να φέρουν στην συσκευασία τους συγκεκριμένη ετικέτα με τον Ισχυρισμό Υγείας ( Health Claim ).

«Οι πολυφαινόλες του ελαιολάδου συνεισφέρουν στην προστασία των λιπιδίων του αίματος από την οξείδωση»

«Ο παραπάνω ισχυρισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για ελαιόλαδο το οποίο περιέχει τουλάχιστον 5 mg υδροξυτυροσόλης και τα παράγωγά της (π.χ. σύμπλεγμα ελευρωπαΐνης και τυροσόλης) για κάθε 20 γραμμάρια ελαιολάδου. Προκειμένου να φέρει αυτόν τον ισχυρισμό, θα πρέπει να παρέχεται στον καταναλωτή η πληροφορία ότι:

«Tο ωφέλιμο αποτέλεσμα αποκτάται από την ημερήσια πρόσληψη 20 γραμμαρίων ελαιολάδου»

Πιστοποιητικό ανάλυσης ελαιολάδου Πανεπιστημίου Αθηνών  2015-2016

Η ημερήσια κατανάλωση 20γρ από το αναλυθέν δείγμα παρέχει 8,9 mg παραγώγων τυροσόλης και υδροξυτυροσόλης ( >5 mg σύμφωνα με τον  432/2012 ΕΕ ) και συνεπώς το λάδι ανήκει στην κατηγορία λαδιών που προστατεύουν από την οξείδωση του αίματος σύμφωνα   με τον κανονισμό 432/2012 της   Ευρωπαϊκής ένωσης

  ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΟΛΥΦΑΙΝΟΛΩΝ ΜΑΓΙΑΤΗΣ

ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΟΛΥΦΑΙΝΟΛΩΝ ΜΑΓΙΑΤΗΣ